1/8/24: Vierde etappe. Naar het mooiste dorpje van Frankrijk

Vandaag een korte dag. Zo’n 12 kilometer. Maar ik waarschuw dat korte dagen niet altijd makkelijk zijn. Juist omdat je dan je lichaam en geest instelt op maar eventjes wandelen… Dan kan het toch tegenvallen!

De dag begint in ieder geval leuk in een ontbij-café/boulangerie. Lekkere broodjes, koffie en alle mensen bekijken die ook komen ontbijten. Ook de drie-generatie pelgrimsgroep is er. Marie-Theresa, Cynthia en Peio van 7 jaar. We zijn elkaar al zo vaak tegen gekomen en hebben al veel uitgewisseld. Ik vraag of ze samen op de foto willen. Dat doen ze natuurlijk graag. Maar die foto staat nog op de telefoon van Bernou.

We lopen eerst naar de grotten van Peche-Merle. Die moeten indrukwekkend zijn, met schilderingen van 29.000 jaar oud. Maar gisteravond lukte het niet meer om te reserveren. Balen. Als we er langs komen ga ik toch nog even proberen. Heeft u niet nog een plekje voor pelgrims? Om 10:45 is er nog een plekje! Helaas maar voor 1 pelgrim. Als troost biedt de man ons een gratis koffie aan. Dat is toch lief! Het museumpje is gratis te bezoeken, er draait een interessante film over de grotten en we krijgen natuurlijk een stempel in onze credential. Zo krijgen we toch nog flink wat mee van de grotten van Peche-Merle.

En dan lopen we weer door. Al snel zijn er weer uitzichten. We lopen goed. Het weer is stukken aangenamer. Wolken!!!

En dan komen we bij het einde van de Sele. Hij stroomt in de veel grotere Lot. Een beetje emotioneel nemen we afscheid van deze leuke en mooie rivier.

Hier is een foto van de laatste meters. 

We kunnen kiezen. Een kortere route, waarbij we morgen hetzelfde stuk terug moeten lopen. Of een langere route die ook nog wat mooie uitzichten geeft. (En ons ook nog de laatste blik op de Sele schenkt. Zie hierboven). Omdat de etappe kort is kiezen we voor de iets langere variant. Die voert wel door twee autotunnels. Wat een beetje spannend is. Lampjes aan om goed zichtbaar te zijn!

De weg is deels langs de autoweg. De zon en hoge temperaturen zijn ook terug. En dan begint voor sommigen het balen. Zwaarder dan gisteren! Waarom zoveel asfalt? Gelukkig vinden we nog een mooi picknick plekje. 
 

En dan de laatste twee kilometer. Sophie en ik vinden een afsnij-route. En dit keer is het geen douche speciaal voor pelgrims, maar deze sproeier is toch ook weer meer dan welkom:

(Hmmm, het lijkt erop dat video’s invoegen niet mogelijk is. Maar check dan het video-album in dit blog)

De laatste kilometer is voor Tobias echt balen, maar hij loopt zoals bijna altijd wel voorop! En dan zien we de bordjes van het mooiste dorpje van Frankrijk. Saint Cirq-Lapopie.

Even later staan we voor een uitzicht en zien we dat het waar is. (*).

We zijn er!!! Warm en dorstig lopen we tussen alle toeristen richting onze gite. En dan de keerzijde van pelgrim zijn… we zijn te vroeg en mogen de gite nog niet in! Gelukkig maar een half uur wachten… Dan maar eerst een terrasje. Maar daar zijn we ook niet welkom als we niet komen lunchen. Tot drie maal toe. Gelukkig vinden we een bankje in de schaduw en heeeerlijke ijsjes. 

Gelukkig kunnen we daarna snel inchecken. De gite-mensen geven ons eerst een glas heerlijke limonade. En dan snel naar onze kamer. In sneltreinvaart gaan we douchen en onze kleren wassen. Als volleerde pelgrims. En dan het stadje in. Heel leuk! Sophie en ik houden het langer vol dan Bernou en Tobias. Dus nemen we voor hen maar een smoothie en kadootjes mee als wij ook terug naar de gite komen.

s’Avonds eten we samen met wat andere pelgrims onze pelgrims-maaltijd. Die is wederom heerlijk en uitgebreid en drankovergoten. Hoe kan dat allemaal voor die prijs, vraagt Bernou zich af… Tsja… Camino-magie…

(*) Lezers van mijn andere Camino-verslag weten dat ik om de haverklap door “het mooiste dorpje van Frankrijk” liep. Benjamin, die we hier ook weer tegenkwamen (en die de toekomstige burgemeester van Parijs wordt, volgens ons. Nu is hij verkozen onderburgemeester van het 16e arrondissement) wist te vertellen dat er elk jaar een verkiezing is op de nationale televisie. Dus elk dorp kan wel een top-5 notering in enig jaar claimen. Maar de dorpjes zijn dan ook wel echt mooi. En de winnaar van de verkiezing kan zich het jaar daarop verheugen op tsunami’s van toeristen, voegt Benjamin er aan toe)