3/8/2024: zesde etappe, aankomst in Cahors

We hebben een lange dag naar Cahors voor de boeg. Dus… lopen maar. De temperatuur is zeer aangenaam, zelfs bijna koud. Tijdens het lopen is dat heerlijk. 

Tobias en ik lopen voorop. We maken van stenen op een paar plaatsen pijlen op de route.

En dan komen we op een T-splitsing waar ik mijn pad van vorig jaar zie lopen. Dat is voor mij wel een emotioneel moment. De route vanuit Rocamadour voegt zich bij de onze. Ik ben weer op bekend terrein.

Bij Arcambal gaan we even van de route af om wat te gaan lunchen bij een restaurantje. Het is elf uur. De serveerster vraagt of we komen ontbijten. 😀. Ja, ook goed! We krijgen dus stokbrood met jam, koffie en jus d’orange. We nemen er rustig de tijd voor. Cahors en het einde van onze wandelreis is nu niet ver meer. Het is zelfs een beetje koud als je zit. Ik sla mijn reisdeken om Bernou heen, die Sophie later tijdens de wandeling om zich heen slaat.

Het laatste stuk naar Cahors lopen we langs de Lot. Ik wijs langs de route plekken aan die ik van vorig jaar herken. Hier heb ik met jullie gebeld. Hier stapte A bijna op een grote slang. Maar Tobias wijst het meest bijzondere aan. Een klavertje 4 🍀. En nog een… iedereen zet het op een zoeken…

Tobias, Sophie en Bernou vinden er heel erg veel. En ik geen enkele. Maar ik vind wel een klavertje zes!

En dan lopen we het laatste stuk naar Cahors, wat zoals altijd natuurlijk weer langer is dan je hoopt en denkt. 

En dan krijgen we de eindelijk uitzichten op Cahors. Nu nog vanuit laag perspectief. (Zie morgen).

we strompelen de stad in, en vallen neer bij een restaurantje naast de basiliek. Crêpes met ijs. Verdiend!!! Wat een tocht was het. Daarna halen we onze stempel in de basiliek. We krijgen er zelfs twee verschillende!

En dan naar onze laatste gite. Bij een lieve Belgische dame Anne. Vorig jaar was ik ook al bij haar, ze heeft nu wel een nieuwe plek in Cahors. We slapen op zolder, waar zes bedden zijn. Twee vrouwen met wie we gisteren aan tafel zaten zijn er ook.

Sophie, Bernou en ik gaan nog even het stadje in. Sowieso nog even langs de Tiuri-brug zoals ik hem noem, le pont Aventre. (Zie ook 4 september vorig jaar).

We krijgen lekkere vegetarische linzenmaaltijd voorgeschoteld, waarbij we leuke pelgrimsverhalen uitwisselen.

Na het eten spelen we nog wat bijzondere partijtjes bridge, met alsmaar 7-kaarten. Daarna vrij vroeg, moe maar voldaan, naar bed.