19/10, dag 75: Muxia. Aangekomen en afgevallen.

En dan is er mijn laatste wandeldag. Van Fisterra naar Muxia. Een kleine dertig kilometer. En natuurlijk is er de hele dag regen voorspeld. Ik maal er niet meer om. We gaan ervoor.

Hoewel? Als ik vanuit mijn herberg naar een ontbijtcafeetje loop is het weer alweer extreem. In de bar is er eigenlijk niemand die wil gaan lopen. Iedereen neemt de bus, naar Santiago of Muxia. De paar die wel naar Muxia wilden gaan lopen lijken toch ook voor de bus te gaan kiezen. En ook de barman schudt meewarig het hoofd.

Ik bekijk mijn weer-app. Ja, de hele dag regen. Maar vanaf een uur of drie pas weer extreem. Het is kwart over negen. Ik zeg dat ik gewoon ga. Mijn laatste storm weerstaan.

Eenmaal op pad valt het dan eigenlijk heel erg mee. Ja, wel regen natuurlijk. Maar ook flinke tijden droog. Soms wel pittige regen, maar heel goed te doen. Ik loop flink door. En dan kom ik in de laatste 5 kilometer van mijn pelgrimage. Opeens trekt de hemel open en is er veel zon! Tegelijkertijd krijg ik de meest heldere gedachtes! Het is een wonderschoon laatste uur. Zowel om mij heen als binnenin mij. 

En dan loop ik Muxia in. De laatste meters met mijn rugzak. 

B en T zijn er live getuige van dat ik in de herberg aankom en neerplof. Ik ben er. Ik trakteer mezelf op een wasmachine-was en al mijn kleren gaan er in. Zelf ga ik onder de douche. Er is een weegschaal. Ik ben 10 kilo kwijt sinds eind juli, het begin van mijn pelgrimage.

Ik herinner me opeens dat er vandaag een serieuze en belangrijke meeting op mijn werk is. Ach, ik ben klaar met lopen. Laat ik ook even inbellen. Hahaha! Dat was leuk (maar ook serieus).

Als ik weer schone en droge kleren heb ga ik het dorpje in en naar de kaap. En er zijn geen woorden voor de onwaarschijnlijke schoonheid van deze plek.

Fisterra ligt aan de Costa del morte. En symboliseert dus eigenlijk de dood. Muxia staat voor leven. Ik ben benieuwd of en hoe ik ben veranderd. En of er voor mij ook een nieuw leven begint. Morgen heb ik weer een rustdag op deze mooie plek om daar eens over te mijmeren en wat te schrijven.