26-9, dag 52: Rioja

Vandaag vertrek ik relaxed laat om kwart over zeven. Het wordt toch een korte dag.

Eerst 9 kilometer naar Logroño. Nog best een mooie weg, natuurlijk ook suburbs en industrie. Ik verlaat Navarra en loop Rioja binnen!

Logroño is een leuk stadje. Ik heb J als reisleider op afstand, die mij verteld wat er allemaal leuk is. Hoogtepunt voor mij is een schilderij van Michelangelo in de kathedraal.

De kathedraal is sowieso wel mooi en in evenwicht. Dat zijn de meeste Spaanse kerken wat mij betreft niet, met al dat goud. Maar Logroño dus wel. In Spaanse kerken spelen ze vaak ook muziek. Als ik bijna alleen in de kathedraal ben en het requiem van Mozart klinkt, bezorgd me dat wel kippenvel.

Ik ga op zoek naar andere pelgrims, maar ik vind ze niet. Daarvoor is Logroño dan net te groot, of ik ben weer op het verkeerde tijdstip van de dag. Dus besluit ik maar door te lopen.

Ondanks de korte etappe van 24 kilometer zijn de laatste kilometers toch zwaar. Ik heb het idee dat slenterkilometers door een stad vier keer zo zwaar tellen ofzo. Laatst ook al. Iets om rekening mee te gaan houden.

In Navarette een beetje een saaie herberg. Maar mijn vriendinnetje E is er wel weer! Maar onze gesprekken blijven wat oppervlakkig. Ik denk dat we wat op elkaar uitgekeken raken. Van mijn kant in ieder geval voelt dat een beetje. Bah. Ik voel me weer wat alleen. Ik vind op dit moment niet echt leuke aansluiting. Wat moet ik doen? Weer op C of B wachten? Gewoon doorgaan en wel zien? Veel contact maar weinig echt contact. Even lastig. Ik weet dat het weer goed komt. 

Navarette is een klein stadje met een immense kerk. Deze kerk heeft het meest imposante ‘gouden’ altaarstuk van Spanje heb ik me door een Ier laten vertellen. Gemaakt door werklieden uit de “stal” van Michelangelo. Het is inderdaad indrukwekkend en voor de verandering wel een soort van in balans met de rest van de kerk.