Middag stuk zwaarder

We vertrekken vol goede moet vanuit Mazille voor het laatste stukje vandaag. Ik laat mijn staf achter. Die had ik alleen voor de sier het eerste stuk meegenomen.

De middag is opeens een stuk zwaarder. Ik heb niet alleen mijn staf achter gelaten. Maar ook mijn kinderen en ouders. En het laatste van wat ik “huis” kan noemen. Nu ik Mazille achterlaat heb ik de komende 3 maanden geen huis meer. Poeh.

Het is ook nog verder dan we dachten. We slepen elkaar er doorheen. En Pico, die vandaag 18 zou zijn geworden, helpt ons in onze gedachten ook mee.

We eten en slapen bij Champ de Brands. Michelle kookt voor ons en eet met ons. Heel bijzonder en gezellig. Mijn lief heeft nog nooit zoveel Frans gepraat, zegt ze.