29/9, dag 55: Pico

Na de korte nacht blijf ik maar wat langer liggen. Maar als ik eenmaal opsta ben ik ook snel en kan ik om 7 uur vertrekken. Ik neem afscheid van C. Dat is niet leuk. We kunnen elkaar niet zo goed loslaten. Maar zij weet na ons gesprek ongeveer wat ze moet doen (hoop ik). En ik wil vandaag zo ver mogelijk richting Burgos komen, zodat ik daarna een korte dag heb richting Burgos.

Maan.

Ik loop lekker alleen vandaag met wat korte gesprekjes hier en daar. Vandaag is er een stuk van 12 kilometer door een bos, zonder dorpjes en water. Het is een heerlijk stuk wandelen. Onderweg zijn er wel twee plekken waar iemand cola etc. staat te verkopen. Swingend muziekje erbij. Beetje een hippie aankleding en sfeer. Haast een beetje surrealistisch, maar wel leuk. Ik kom met de Duitse K in gesprek en loop kilometers met hem op. Hij is iets ouder dan ik We hebben zeer lange en interessante gesprekken.

Ik zie op de route een plaatsje liggen waar ik graag naar toe wil. Maar dat wordt wel zo’n 38 kilometer. Maar ik voel me goed, rust efficiënt en loop lekker door. Het is vandaag niet zo warm (28 graden), maar door de droogte voelt dat wel warm aan. Het is half vier als ik in het dorpje Atapuerca aankom. Ik zie de Zuid-Koreaanse L met wie ik ooit wel eens sprak bij een Albergue. Zal ik toch maar hier blijven voor wat aanspraak? Ik blijf even zitten en we delen een biertje. Maar dan voel ik dat ik nog energie heb en ook een plan had. Ik kan nog best 6 kilometer door. Dus ik trek droge sokken en mijn schoenen weer aan.

Die zes kilometer zijn eerst wel heuvel op en het is warm. Maar mijn lichaam trekt het makkelijk. Dan kom ik in wat landschappen die misschien een voorbode zijn voor wat ons na Burgos te wachten staat (voor 180 kilometer). 

En dan arriveer ik in het dorpje waar ik graag wilde zijn. Cardeñuela Río Pico.

Ik ben nu binnen een dag Pico en Matthias tegengekomen (en trouwens ook een Tobias). Het voelt bijzonder. Er komen wel tranen, maar ik voel ook rust in mezelf. Het is goed zo. Het mag er zijn. In een maand wandelen hebben ze een betere plek in mij gekregen.

Ik de herberg tref ik T, een Amerikaanse met wie ik een dag of 5 (?) geleden ook al een paar keer wat op liep. Fijn om een bekende te zien. Ze memoreerde de wijnfontein samen en dat ik haar een tip heb gegeven waar ze veel aan heeft en waardoor ze nog geen blaren heeft. Het geeft wel een bijzonder gevoel hoe je met kleine dingen blijkbaar impact maakt in het leven van iemand. Zonder dat je het zelf misschien door hebt. Dat is wel iets wat ik mee wil nemen van deze Camino.