Dag 5: een pelgrimsclown erbij

Vanochtend vroeg op voor een etappe van 33 kilometer. Om half 8 vertrekken K. en ik voor een lange mars om een bijzondere slaapplek te bereiken. Flink doorstappen dus!

Na 8 meter komen we in het leuke plaatsje Charlieu. Mooie kerk. Ook mooi klooster (met een sculptuur van een acrobaat), maar het klooster is nog dicht. Dat scheelt weer tijd bij het doorstappen!

Op een lang en vrij saai stuk komen we Domi tegen, een fietser die voor ons stopt. Hij begint uitgebreid met ons te kletsen en ons allerlei tips te geven voor de Camino. Eerst is het heel leuk en gezellig. Daarna wordt het wat langdradig en uiteindelijk ongemakkelijk: we krijgen het gevoel dat we alles fout doen.

We steken de Loire over en lunchen bij een prachtig klooster. Deze is ook weer dicht. (Alles is dicht vandaag: zou het zondag zijn?). Maar er is een prachtig grasveld naast. Mooi lunchpakketje! 

Naast het klooster vullen we onze waterfles bij Antoine. Een supervriendelijke docent met 5 kinderen die ons gelijk een kop koffie aanbiedt. Zo aardig!

We komen hier ook Patrick tegen, een Franse Canadees (of andersom). Hij slaapt vanavond waar wij ook zullen slapen, weten we al. Het is een oude man van 70 jaar die al grappend en grollend met een ongemakkelijk ogende en 15 kilo wegende rugzak de Camino loopt. Overal aan zijn rugzak hangen jakobsschelpen. We lopen de laatste 13 kilometer samen met hem. Het ziet er soms wat waggelend uit, maar hij loopt ontzettend snel. Zou het komen omdat hij de laatste 7 jaar alle caminos van Frankrijk en Spanje loopt en verder geen vaste verblijfplaats heeft? 
door zijn tempo zijn de laatste kilometers zwaar. Ik heb inmiddels twee blaren. Ondanks de 33 kilometer komen we nog voor 5 uur aan.  En wel hier… vanavond slapen we in een kerktoren!

Later op de avond worden we nog meegenomen in op de klokkentoren (interdit au public, maar blijkbaar niet voor ons pelgrims). Met mijn hoogtevrees kijk ik uit over het landschap waar ik vandaag liep en waar ik morgen zal lopen.