Dag 6: voor het eerst alleen

Vandaag is het plan om een rustige etappe te lopen (na de 33 km van gisteren). Ruim 20 km. Nog geen slaapplek voor vandaag, maar dat komt wel goed…

We zeggen Patrick gedag en vertrekken. Na een uur zegt K. Dat ze even wil stoppen en langzamer wil gaan lopen vanwege een enorme blaar (2) op haar hak. Ze heeft het echt moeilijk. Balen! We nemen met een knuffel afscheid. Tot Ehm… ooit?

Na die ene kilometer twee dagen geleden is dit het eerste moment dat ik alleen loop. Gek, maar ook wel heel vrij! Eigen tempo, eigen gedachtes, stilte. Ook heel fijn.

Ik kom door mooie dorpjes en tijdens de lunch heb ik eindelijk wat meer tijd en rust om mijn lieve B. te bellen. Dat is heel fijn. Met haar en S. en T. gaat het ook goed.

Tijdens de lunch nog geen slaapplek geregeld. Wel wat geprobeerd. Als ik in het dorpje aankom hoor ik dat mijn beoogde plekje niet mogelijk is. Bah! Ik krijg een ander telefoonnummer en probeer wat rond te bellen. Ik ga zitten, een beetje bij de pakken neer. Dan stopt er een auto en een vrouw vraagt of ze me kan helpen. Binnen de kortste keren zit ik bij de overburen thee te drinken, krijg ik een tour langs alle hoogtepunten van het dorp en slaap ik bij twee lieve mensen waar K. ook slaapt deze nacht. Een leuk weerzien en een heel bijzondere avond met lekker eten, mooie gesprekken en veel wijn met deze twee mensen. De hulp en de ontmoetingen op de Camino… zo bijzonder.