E.D.22: aankomen in Conques als een pelgrim

Ik ben een beetje achter met schrijven. Ik doe een paar korte verslagen. Dag 22 is zondag 27 augustus.

In de ochtend vooral gezongen tijdens het wandelen (in de gite had ik gitaar kunnen spelen) en gevoeld wat liedjes voor me betekenen. Tsja, Camino-stijl… droefheid, blijdschap etc.

Ik ben ook blij als ik 800 meter verkeerd loop (en vandaag dus 1,5 km teveel loop vandaag. Geen paniek, gewoon rust en vertrouwen. Even later ben ik weer van het deviatie-pad (alleen) terug op de grote Camino-rivier met veel pelgrims.

Ik kom A 2x in een kerkje tegen. Zij denkt net als ik na over het geloof. Ik deel met haar mijn gevoel van droefheid en blijdschap. Ik loop wel alleen vandaag.

Ik neem ruim de tijd om in Conques aan te komen. Een “Milestone” op weg naar Santiago. Als pelgrim Conques binnenlopen is onbeschrijfelijk. Het dorpje ligt prachtig ingeklemd en is van een adembenemende schoonheid. Met als middelpunt de ongelofelijk mooie en hoge kathedraal. Er is een dame het ultreia pelgrimsoord aan het zingen, begeleid door orgel en trompet. Haast gershwin jazzy achtig. Zo mooi. Ik ga in de kerk zitten. A komt naast me zitten en knuffelt me vanwege mijn tranen.

Het is ook een dag van afscheid. Voor een aantal mensen is het de laatste etappe. Bij avondeten en ontbijt veel handen schudden. 

Er is ook best een druk programma waar je aan mee kunt doen als pelgrim als je wilt. Vespers, diner, pelgrimsmis, concert in de kathedraal, uitleg en verlichting van de tympaan. Ik laat me op deze plek maar meeslepen in dit katholieke ritme, bij de missen geholpen door P en A. (Hoe me te gedragen en soms vertaal-dingetjes). P is de jonge jongen met wie ik al veel over geloof sprak. Alles wat hier gebeurt heeft zoveel lading! 

Ik slaap op een slaapzaal met een man/vrouw of 30. En dat loop niet goed af. Maar dat is voor een volgende keer.