1/9, dag 27: Roca!

Ik loop een half uurtje en dan ga ik zitten. Er valt iets te vieren! Bernou is jarig en ik ben er bij in COVID-style: via een zoom-verbinding. Dat is heel erg leuk! Fijn om iedereen weer te zien! We zitten wel drie kwartier te zingen en kadootjes uit te pakken.

Daarna loop ik met A. Het is ons laatste dagje samen. Voor haar is Rocamadour (“Roca”, zoals wij het als pelgrims onder elkaar noemen) de eindbestemming. Morgen wil ze nog een dagje blijven in Roca en dan zondag weer naar Parijs. Ze probeert me wel over te halen om ook een rustdagje Roca te doen.

De wandeling is bijzonder. Door een rivierdal, en soms dwars door ruïnes van meerdere verdiepingen die tussen de rotsen ingeklemd zitten. Via de trappen van de ruïne kom je verder omlaag. Beetje lord of the rings.

In een mooie grot mediteren we samen. Daarna knuffelen we. We weten allebei dat we nu binnen een uur in Roca zijn. Niet meer samen maar in gezelschap, in missen en in pelgrimsbijeenkomsten. Het voelt een beetje verdrietig.

We kletsen en als we een hoek omslaan zijn we allebei abrupt stil. Roca! Wow! Adembenemend! Rocamadour is een plek waar een kathedraal en een aantal kapellen als het ware tegen de rotsen aangeplakt zijn.

Langzaam lopen we er op af. We gaan niet eerst naar de gite maar gelijk naar de kathedraal. Naar de kapel met de zwarte Madonna. A bidt en ik zit heel lang stil. Dit is een bijzondere plek!

De rest van de middag is gevuld met de gebruikelijke dingen, daarna een rondleiding door heel Rocamadour, inclusief normaal afgesloten plekken en een Vespers. A en P nemen me steeds mee naar allerlei Katholieke bijeenkomsten. Deze is weer bijzonder omdat pelgrims er een zegening krijgen. En een bedeltje van de zwarte Madonna die nu om mijn nek hangt.

Als alle toeristen weg zijn (4e attractie van Frankrijk, na de Mont St Michel), zitten wij pelgrims nog lekker in een leeg Roca. Alles zo ongeveer voor onszelf. Ik bel nog een keer met jarige B en maak voor het eerst in ongeveer zo’n 9 maanden een handstand. Middenin Roca, haha!

Later lopen we met een aantal pelgrims naar boven, naar een pizzeria met uitzicht over Roca. Het is onze laatste avond samen. P en A en V stoppen hier. Andere A neemt een rustdag. T en ik lopen door. Ik wil wel blijven. Maar ik voel ook dat ik door moet. Hoeveel pijn het ook doet om afscheid te nemen van A. Misschien daarom. Niet nog een dag uitstellen.

Als we weer terug lopen naar de gite hebben we een prachtig uitzicht over een volle maan en een verlicht Roca. Even later lopen we door de donkere en compleet verlaten gangen en pleinen. Roca is van ons, de pelgrims!