7/10, dag 63: teruglopen voor mij hoed

Gisteravond was een erg leuke avond in een klein gezelschap van zeven personen. We hebben goede gesprekken aan tafel en de maaltijd was heerlijk. Wat een geluk dat ik gisteren ben doorgelopen. Ik blijf lang zitten met B, de man die ik gisteren op sleeptouw nam, en we hebben intense gesprekken over Amerikaanse politiek. B is een interessante man. Hij vertelt veel insight informatie, en hij heeft onder andere met Joe Biden in klein gezelschap aan tafel gezeten en van gedachten kunnen wisselen. En één op één met Al Gore. Vooral ook leuk om te horen hoe deze mensen ‘in het echt’ zijn. Dus hij weet een hoop van wat er nu gaande is in Amerika. We delen met elkaar onze grote zorgen met betrekking tot Trump etc. 

Deze ochtend sta ik maar eens laat op, 6:15 uur en ga dan relaxed ontbijten en me klaarmaken. Uiteindelijk vertrek ik pas om 7:15 uur. Dat is helaas nog wel in het donker. Ik weet dat ik door een heel mooi landschap loop en hoop dat de zon snel opgehaald zodat ik dat ook daadwerkelijk kan zien. De maan is half en geeft minder licht. Ik kies voor de optie onverstandig en loop zoveel mogelijk zonder hoofdlamp.

Tijdens het lopen bedenk ik me dat ik een paar dingen heb gedaan die ik niet goed vind van mezelf. Een stoïcijn zou beter moeten handelen. Maar reflecteren op je fouten is ook goed, als stoïcijn. Gisteravond had ik het laatste beneden bed genomen en ik had nog met B willen overleggen of hij dat bed niet liever wilde (hij is 71 jaar). Maar daar was het niet van gekomen. Dus hij sliep boven en ik onder. En ik baal er ook van dat ik zijn nummer niet heb opgeschreven. Dus nu zal ik hem waarschijnlijk nooit meer zien. Maar mijn grootste fout is dat ik ben vergeten om geld voor het ontbijt in het donativo potje te stoppen. Donativo is een vrijwillige bijdrage voor wat je denkt dat het jou waard is. En zoals mijn goede vriend T als camino-regel heeft: Donativo betekent niet goedkoper. Balen! Ik had gewoon geld willen geven aan deze super leuke herberg natuurlijk. Dan 3 km verder merk ik plotseling dat ik mijn hoed niet aan mijn rugzak zie hangen. Sjongjongejonge. Mijn hoed weer kwijt. Sukkel!

Ik bedenk me dat ik dit keer voor mijn hoed ga teruglopen. 3 km maximaal. Ik hoor van veel mensen dat het bijzonder is om de Camino de andere kant op te lopen, en dat merk ik nu ook. Ten eerste zijn er dan geen markeringen, dus moeilijker om de weg te vinden. Maar je komt ook iedereen tegen. Eerst de Zweedse dame. Zij heeft mijn hoed zien liggen in de herberg. Dat is mooi dan weet ik dat hij in ieder geval is. Dan B. Het stelt mij in staat om mijn fouten goed te maken. We wisselen nummers uit en ik bied mijn excuses aan dat het zo liep met het beneden en het boven bed. Hij vond het absoluut geen probleem en ik had al zoveel voor hem gedaan.  Bovendien was hij ook vergeten om donativo in het potje te doen en ik kan nu zijn bijdrage ook naar de herberg terugbrengen. Dan de dame uit Nieuw-Zeeland. Ook zij had mijn hoed zien liggen. Ik kom bij de herberg en daar is mijn hoed. Dat wordt wel een steeess bijzonderder hoed. Ik stop veel geld in het donativo potje en ik vertrek. Een late start van 8:45 uur. Maar een goed verhaal. Even later loop ik door een mooi zonverlicht landschap.

Ik kom B weer tegen en we pakken onze gesprekken zo weer op.

Mij was een leuke herberg aangeraden. Maar 24 kilometer is een beetje weinig. Door de hoed is dat nu 31 geworden, en dat vind ik voor vandaag wel prima. Het is inderdaad een geweldige herberg. Om zes uur is er een yoga les. Maar vanavond is er geen docent, dus misschien gaat het niet door. Ik flap er uit dat ik wel een acrobatiekles kan geven. Oh wauw, dat wordt wel gewaardeerd!!!!

Ik doe mijn pelgrimsplichten (achterstallige was, douchen, etc…) en bekijk dan de ruimte voor de yogales.

Wow! Zo mooi!!! Dan kan ik hier ook wel een yogales geven. Ik besluit om eerst 3 kwartier critical alignment yogales te geven en dan nog drie kwartier acrobatieken. Ik vraag de Nederlandse F of ze me een beetje wil assisteren. En dan geef ik om 6 uur weer eens mijn eerste yogales in tijden. Het gaat goed en is leuk volgens mij. Er doen wel een stuk of 15, 20 pelgrims mee. Aan het acrobatiek gedeelte doen nog maar vier mee. De rest wil alleen maar kijken. Ik weet niet precies waar dat aan ligt. Maar met die vier is het wel leuk!

Na het eten blijf ik nog lang met de Amerikaanse Z (links op de foto) hangen en wijn drinken. Weer een bijzondere dag.