Etappe-dag 14: pelgrimsmis en samen met familie

De afgelopen dagen hebben we genoten van al het moois in Le-Puy-en-Velay. Vandaag, donderdag, gaan we samen een Jacobs-etappe doen. 

Elke ochtend is er om 7 uur een mis voor pelgrims in de kathedraal van le Puy. Ik ga er met B. heen. We verstaan ongeveer de helft van wat er gezegd wordt. Het laatste gedeelte van de mis is echt gericht aan de pelgrims. Er zijn vandaag pelgrims uit Europa, maar ook uit Canada, de Verenigde Staten en Australië. Er vertrekken hier honderd pelgrims per dag heb ik me laten vertellen (niet allemaal naar Santiago en niet allemaal de hele route, maar toch…) Wij lijken de enige Nederlanders te zijn.

We krijgen ook van alles mee. Een rozenkrans, het evangelie van Lucas, een pelgrimsgebed op een papiertje en een bedeltje met Madonna en een jacobsschelp (nu het 4e bedeltje aan mijn ketting). Je kunt ook een papiertje meenemen met daarop de wens van iemand waarvoor je dan op weg naar Santiago voor kan bidden. Ik neem het papiertje van een Nederlands kindje mee die een wens heeft voor iemand anders.

Dan gaan de bijzondere trappen van de kerk open en gaan alle pelgrims de trap af en op weg. Aan het eind van de straat gaat iedereen linksaf. Wij gaan eerst nog even rechtsaf, S. en T. van de camping ophalen. Vandaar vertrekken we met z’n alleen richting Montbonnet.

De pelgrimage is hier totaal anders. Je ziet bijna constant wel andere wandelaars, er zijn veel lunchplekjes en na anderhalf uur staan er twee pubers limonade te verkopen vanaf hun oprijlaan. Een beetje een avondvierdaagsegevoel.

De wandeling is wel redelijk mooi en we doen het goed met z’n vieren. S en T volgen enthousiast de schelpen in het wegdek. Het is wel een ander gevoel dan alleen lopen. En ik vind het ook verrassend zwaar. Misschien omdat ik even een etappe op mijn bergschoenen wil proberen.

In Montbonnet hebben we er 17km opzitten voor vandaag (B en ik 19km), en zijn we klaar. Ik wil een gite boeken voor over ruim een week. Maar die is dan al vol, hoor ik tot mijn schrik 😖. Ik krijg te horen dat je vooral in de weekenden de komende maanden nog wel goed moet reserveren. Dit traject wordt echt anders dan van Cluny naar Le Puy, waar ik zoveel alleen liep en sliep.

Ik krijg er haast een beetje stress van. Gelukkig kan ik in de gite ernaast wel nog een bed krijgen voor de 19e. En daar zegt de eigenaar ook (na mijn vraag over de drukte) dat je moet vertrouwen dat de Camino er altijd voor je is. Zoals nu bij hem. En dat is natuurlijk ook zo. K loopt nu een dag voor en van haar hoor ik dat het inderdaad moeilijk is en dat zij op een bank slaapt. Maar ze heeft een slaapplek, dus inderdaad. Het komt goed.

Even later helpt Saint Jacques ons pelgrims ook. Binnen 5 minuten hebben we een lift terug naar le Puy. En zo hebben we nog een heerlijk lang middagje op de camping. Morgen even een break… naar de Alpen!