Etappedag 17: rustig aan (en snel een beetje)

Door mijn relaxte ochtendje laat vertrokken. Dat is dus wel relaxed, maar vanaf 11 uur krijg ik er al spijt van. Op de weer-websites staat misschien 32 of 33 graden… medepelgrims verzekeren me dat het in de zon boven de 40 gaat.

In het mooie kerkje in Saint-Alban valt me iets op aan de gebruikte Gotische bouwstijl, die bijna Romaans is. Een appje aan vriend J gestuurd en zijn antwoord is zeer verhelderend! Leuk!

Vandaag  geniet ik, ben ik in het moment en loop iedereen voorbij. Op een gegeven moment tref ik L weer. Gezellig!

Ik heb een half dagje gepland (18km) en ben inderdaad om 12:15 al in de gite. Lekker een middagje vrij. Heerlijk. Kan ik allerlei dingetjes doen en regelen.

Vandaag zie ik onderweg verschrikkelijke tenen/voeten van een pelgrim, die daarom maar op zijn birckenstock-slippers is gaan lopen. In de gite is ook al iemand die vanwege zijn voeten moet stoppen. Dat is mij allemaal bespaard gebleven tot nu toe. Rustig aan doen en dan blijft dat hopenlijk zo. Voeten zijn misschien nog belangrijker dan water 😝.

s’Middags zit ik lang met tranen in het kerkje van Aumont-Aubrac. Ik krijg namelijk een triest berichtje van vriendin S.  Op de Camino worden gevoelens uitvergroot, merk ik. Dat heeft mooie kanten, maar het is soms wel intens. Ik probeer wat liefs terug te schrijven en tot steun te zijn. Medeleven op afstand, moeilijk. Heel veel sterkte.