De mens maakt plannen. God lacht erom.

Vannacht weer vroeg wakker. Veel om over na te denken. Alleen zijn, eenzaamheid, contact maken. En ook kilometers, etappes, planning… Eigenlijk wil ik dat niet. Meer in het moment zijn. Per dag kijken hoe ver je komt, en dan wel zien waar je slaapt. Maar helemaal zonder planning kan ook weer niet. Waar zit de balans? Misschien zijn dit wel twee levensthema’s van mij.

Gisteren zei L: De mens maakt plannen en God lacht erom. Tsja, het loopt toch altijd anders dan je denkt.

Vanochtend een best wel relaxed ochtendje. Een fijne plek om heel rustig op te starten, wat te schrijven, rugzak herschikken en weer op weg. Vanuit mijn raam uitzicht op het pad.